Blog

Często zdarza się, że zawodnika dysponującego świetnym przyspieszeniem określamy mianem szybkiego. Oba wyrażenia są również często zamiennie używane w treningu, mimo że to dwie dość znacząco różniące się zdolności, wymagające innych metod i środków treningowych do ich kształtowania.

• Czas kontaktu z podłożem: 0.18 sekundy vs. 0.08 sekundy
• Długość kroku: 1.5 metra vs. 2.2 – 2.7 metra
• Pozycja ciała: sylwetka pochylona vs. wyprostowana sylwetka
• Praca nóg: praca tłokowa vs. praca cykliczna

Pomimo tych różnic, obie zdolności mają również punkty wspólne, które należy spełnić, aby liczyć na dobre wyniki zarówno podczas przyspieszenia, jak i biegu z prędkością maksymalną:

• silny korpus (pozwalający na bezstratny transfer siły)
• wysoki poziom siły (dla przyspieszenia kluczowe będzie tempo rozwoju siły, a dla prędkości maksymalnej siła reaktywna)
• odpowiedni poziom zakresu ruchów w stawach

W sportach zespołowych, priorytetem będzie zdecydowanie rozwój przyspieszenia. Dlaczego? Na boisku niemalże nie zdarzają się odcinki sprintu wystarczająco długie, aby pozwoliły na osiągniecie szybkości maksymalnej.

Przenosząc się w świat motoryzacji i metaforycznie rzecz ujmując – nie będziemy rozwijać prędkości maksymalnej w nieskończoność, jeśli wiemy, że nasz samochód nie wyjedzie nigdy na tor wyścigowy, a miejscem w którym będzie musiał sobie radzić to kręte uliczki, wymagające naprzemian przyspieszania, hamowania i zmiany kierunku jazdy. Zdecydowanie dużo ważniejszą cechą naszego samochodu będzie osiągnięcie jak najwyższej prędkości w jak najkrótszym czasie.